Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Θα προλάβει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;



Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Στις τιμοκρατικές κοινωνίες, οι αρχομανείς κάποτε φτάνουν στα όρια τους. Περνούν μεγάλα διαστήματα που κρατούν τον έλεγχο, διαμορφώνοντας το πλαίσιο χειραγώγησης της δημοκρατίας, προς όφελος τους. Έρχεται όμως, η στιγμή που χάνουν τον έλεγχο, αφού η αυτιστική αλαζονεία τους απομονώνει τελείως από την κοινωνία.

Οι Έλληνες βουλευτές ανησυχούν για το τέλος μιας άδοξης καριέρας. Είναι πολλοί, πάρα πολλοί, αυτοί που ξέρουν ότι δεν θα επανεκλεγούν. Ίσως και ποτέ πια στη ζωή τους! Οι χρηματικές απώλειες, αν γίνουν εκλογές πριν από το 2016, θα ξεπεράσουν τις 120.000 ευρώ για τον καθένα!

Από την άλλη, όσο μικραίνει η απόσταση από την εξουσία, η βουλιμία του ΣΥΡΙΖΑ μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Οι φαντασιώσεις δίνουν και παίρνουν. Άλλοι (ο Σταθάκης ας πούμε) σκέπτονται πως θα κατορθώσουν τη μετάβαση από τον παραλογισμό στην κανονικότητα. Μερικοί, πως θα μοιραστούν τα «λάφυρα» και το «πλιάτσικο». Και η τελευταία κατηγορία τα βράδια, κάτω από το ημίφως της σκονισμένης σοβιετικής λάμπας, απλώνει στο τραπέζι το σχέδιο για την επανάσταση, χωρίς επιστροφή. Είναι αυτή η «κατακόκκινη» ομάδα που λούφαξε και περιμένει με λαχτάρα, το μεγάλο «ξεσηκωμό»... (σιχαίνονται τις κυβιστήσεις του Τσίπρα αλλά τον βλέπουν σαν μοναδική ευκαιρία).

Ο Βενιζέλος, γενναίος παίκτης ενός μοιραίου πολιτικού “survivor” εδώ και χρόνια, δίνει περίτεχνες μάχες για την επιβίωση του. Ως τώρα, έχει αποδειχθεί ικανότατος και πολύ σκληρός για να πεθάνει από φίλια πυρά. Πόσο όμως μπορεί να αντέξει κάποιος που παίζει για ένα τόσο μεγάλο διάστημα με τη φωτιά; Κάποτε θα κάνει το λάθος...

Ο Σαμαράς είναι ο λιγότερο επικίνδυνος, στην προσπάθεια του να διατηρήσει την εξουσία. Γι΄αυτόν ήταν πάντα ένα φετίχ. Κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός και αυτό είναι αρκετό. Έχει όμως να διασώσει πολλούς από πίσω του. Αρκετοί από αυτούς μπορεί να είναι χορτάτοι αλλά υπάρχουν κι εκείνοι (Κατηγορία Βορίδη και Άδωνι)που βρίσκονται ακόμα στα «ορεκτικά»...

Μπορεί να ακούγεται κάπως, αλλά ο λυσσαλέος αγώνας παίζεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Βενιζέλου. Από τη μία, βρίσκεται έτοιμο το ασκέρι να μπει στην «Πόλη» και να μαζέψει τα φλουριά κι από την άλλη, ο «μονομάχος» θα μείνει έκθετος στη βορά των δικών του και των ξένων θηρίων. Αυτοί οι δύο είναι που βρίσκονται στη μεγάλη ανάγκη των ακραίων πολιτικών τους ενστίκτων.

Όπως καταλαβαίνει κανείς, η αφήγηση δεν περιλαμβάνει τη χώρα, τη δημοκρατία, τους θεσμούς, την κοινωνία και το λαό της. Όλα αυτά δεν είναι στόχος αλλά μέσα για το παιχνίδι. Χθες όμως, το χρηματιστήριο έφτασε στα όρια του κραχ, το δεκαετές ομόλογο ξέφυγε πάνω από το 7%, τα spreads πήραν τον ανήφορο, το ασφαλιστικό καταρρέει και οι επενδύσεις είναι ανύπαρκτες. Εν τω μεταξύ, το Κομπάνι απέχει λίγο πάνω από τα 2000 χιλιόμετρα, οι Τούρκοι κόβουν βόλτες στην κυπριακή ΑΟΖ και ξεκίνησαν τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια ύφεσης στη γερμανική οικονομία.

Παρόλο λοιπόν που ο κόσμος φαίνεται να παίρνει φωτιά, παρόλο που η χώρα βρίσκεται στην εντατική, τα κομμάτια της κατακερματισμένης «συνομοσπονδίας» των συντεχνιών βάλθηκαν να φαγωθούν μεταξύ τους. Η κάθε «φατρία» είναι στο δικό της κόσμο και αδιαφορεί παντελώς για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα. Και στη μέση, οι κακόμοιρες μάζες, που εθίζονται εύκολα στο μίσος, στη βουλιμία, στην εκδικητική μανία και σε όλα τα ταπεινά ένστικτα με τα οποία οι τζογαδόροι της κομματοκρατίας τις «ψεκάζουν» για το παιχνίδι τους.

Οι μόνοι που δεν ανησυχούν είναι οι παραδοσιακές και σταθερές εξουσίες, διαθέτοντας τη σιγουριά της ωφελιμότητας από τις νοσηρές καταστάσεις. Η Εκκλησία, η οικονομική ελίτ ο πλούτος της οποίας βρίσκεται εκτός ελληνικής οικονομίας και οι τυχοδιώκτες που σαν παράσιτα, επιβιώνουν σε κάθε κατάσταση.

Γι΄αυτό λοιπόν, μου φαίνεται δύσκολο να προλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ να απολαύσει το τρόπαιο για το οποίο, τόσο αλαζονικά πασχίζει. Το πιθανότερο, είναι να βρεθεί μ΄ένα χρεoκοπημένο κουφάρι, ξοφλημένο πια από τους βιασμούς και την κακοποίηση.

Μεγάλη απογοήτευση, κυρίως για τους «συντρόφους» που υπομένουν στωικά τον Τσίπρα, μπας και τους κάτσει η εκδίκηση του εμφυλίου. Μάλλον θα μείνουν μόνοι και πάλι, αγκαλιά με τα μανιφέστα τους...

azampoukas@gmail.com


Πηγή:www.capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου