Αντίγονος Α΄ | |
---|---|
Δύο όψεις νομίσματος του Αντιγόνου. | |
Βασιλιάς της Μακεδονίας
(της δυναστείας των Αντιγονιδών) | |
Περίοδος εξουσίας | |
306 - 301 π.Χ. | |
Διάδοχος | Δημήτριος Α΄ |
Οίκος | Αντιγονιδών |
Γέννηση | 382 π.Χ. Ελιμία της Μακεδονίας |
Θάνατος | 166 π.Χ. Ιψός της Φρυγίας |
Πατέρας | Φίλιππος |
Σύζυγος | Στρατονίκη |
Επίγονοι | Φίλιππος (γιος Αντίγονου Μονόφθαλμου) Δημήτριος ο Πολιορκητής |
Ο Αντίγονος Α΄ Κύκλωψ ή Μονόφθαλμος (382-301 π.Χ.) ήταν Μακεδόνας ευγενής καταγόμενος από τηνΕλιμεία, στρατηγός του Μεγάλου Αλέξανδρου. Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, ο Αντίγονος υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στους "Πολέμους των Διαδόχων" και ίδρυσε τη Δυναστεία των Αντιγονιδών αφού ανακηρύχθηκε βασιλιάς το 306 π.Χ.
Μάχη της Ιψού και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
«Ἀντίγονος δέ ο Φιλίππου ὁ μονόφθαλμος βασιλεύων Μακεδόνων περί Φρυγίαν μαχόμενος Σελεύκῳ καί Λυσιμάχῳ τραύμασι πολλοῖς περιπεσῶν ἐτελεύτησεν ἐτῶν ἑνός καί ὁγδοήκοντα, ὥσπερ ὁ συστρατευόμενος αὐτῷ΄Ιερώνυμος ἱστορεῖ»". |
Λουκιανός, Μακρόβιοι 11.1-5 |
Οι ισχυρότεροι σατράπες της αυτοκρατορίας (Κάσσανδρος, Σέλευκος, Πτολεμαίος και Λυσίμαχος) αυτοανακηρύχθηκαν και αυτοί βασιλείς αντιδρώντας στον Αντίγονο, ο οποίος τελικά βρέθηκε αντιμέτωπος και με τους τέσσερις. Ο Αντίγονος απαίτησε από τον Κάσσανδρο την άνευ όρων υποταγή της Μακεδονίας. Οι άλλοι τρεις του επιτέθηκαν και αναγκάστηκε να ανακαλέσει το γιο του από την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι σημείωνε εκεί τη μια επιτυχία μετά την άλλη, και να κινηθεί κατά του Λυσίμαχου. Ο στρατός πατέρα και γιου ηττήθηκε από τις συνδυασμένες δυνάμεις του Σέλευκου και του Λυσίμαχου στην αποφασιστική Μάχη της Ιψού το 301 π.Χ. Ο Αντίγονος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης, από ακόντιο. Ήταν ογδόντα ενός ετών.
Με το θάνατό του τερματίζεται και κάθε προσπάθεια επανένωσης της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου. Οι νικητές διαχώρισαν τα βασίλειά τους και το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του Αντίγονου δόθηκε στον Σέλευκο και στον Λυσίμαχο.
Ο Δημήτριος απέκτησε τον έλεγχο της Μακεδονίας το 294 π.Χ., τον οποίο και διατήρησε ο οίκος των Αντιγονιδών μέχρι την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους, μετά τη Μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ.
Η Δυναστεία των Αντιγονιδών ( 294 π.Χ. – 168 π.Χ. ) κυβέρνησε το αρχαίο Μακεδονικό Βασίλειο κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, δηλαδή από το θάνατο του Αλεξάνδρου του Μέγα, μέχρι και την κατάκτηση του ελλαδικού χώρου από τους Ρωμαίους.
Σύντομα ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δυναστεία οφείλει το όνομά της στον στρατηγό του Αλεξάνδρου που έμεινε γνωστός στην ιστορία ως Αντίγονος Α' ο Μονόφθαλμος. Μετά τη διαίρεση του αχανούς κράτους του Μακεδόνα στρατηλάτη, παραχωρήθηκε στον Αντίγονο το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας και της Συρίας. Οι προσπάθειές του να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής του εις βάρος των άλλων Διαδόχων είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατό του στη Μάχη της Ιψού το 301 π.Χ. Στη μάχη συμμετείχαν επίσης ο γιος του, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και ο εγγονός του, Αντίγονος Β' Γονατάς. Επέζησαν και οι δύο και κατάφεραν εν τέλει να κατακτήσουν το κράτος της Μακεδονίας. Μετά από μια σύντομη απώλεια του θρόνου από τη δυναστεία, κατά την περίοδο ( 287 π.Χ. – 276 π.Χ.), ο Γονατάς επανέκτησε το θρόνο του και εδραίωσε τη δύναμη της δυναστείας στο Μακεδονικό χώρο, αλλά και στις άλλες πόλεις – κράτη της Ελλάδας, μέχρι το 276 π.Χ. Η κυριαρχία τους έληξε με την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους, μετά τη Μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Αντιγονιδών, η Μακεδονία γνώρισε μέρες στρατιωτικής δύναμης και οικονομικής ευημερίας. Η εξωτερική τους πολιτική επεκτεινόταν σε όλο τον σύγχρονο ελλαδικό χώρο, το Αιγαίο πέλαγος, τη Μικρά Ασία, την Κύπρο και τα στενά του Ελλήσποντου. Ανάλογα με τις περιστάσεις είχαν εναλλασσόμενες περιόδους πολέμου και διπλωματικών επαφών με τα γειτονικά βασίλεια των άλλων Διαδόχων: με τους Σελευκίδες, τους Πτολεμαίους, τοΛυσίμαχο, το Βασίλειο της Ηπείρου και τις πόλεις - κράτη της ηπειρωτικής Ελλάδας. Οι επαφές αυτές σφραγίζονταν από αιματηρούς πολέμους, πρόσκαιρες συμμαχίες και διπλωματικούς γάμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου